Ik heb sommige mensen horen zeggen dat, als je je echtgenoot maar zoveel mogelijk seksueel plezier gunt, hij nooit verleid wordt om naar pornografie te kijken of overspel te plegen. Maar deze verzekering tref je niet aan in de Bijbel.
Het is waar dat wij goed op ons lichaam moeten passen (1 Korinthe 6:12-20; Romeinen 12:1-8) en dat wij ons moeten inzetten om de brandende begeerte van onze echtgenoten te blussen (1 Korinthe 7), een onderwerp dat we later in de lessen bespreken, maar voor vandaag gaan wij het hebben over de nutteloosheid om een schuldige aan te wijzen en zullen wij leren hoe wij hier Bijbels mee om kunnen gaan.
Laten wij om dit te kunnen zien dan samen kijken naar het gesprek dat plaatsvond tussen God en Adam in de Hof van Eden, vlak nadat de zonde onze wereld binnentrok:
“En de HEERE God riep Adam en zei tegen hem: Waar bent u? (10) En hij zei: Ik hoorde Uw stem in de hof en ik werd bevreesd, want ik ben naakt; daarom verborg ik mij. (11) En Hij zei: Wie heeft u verteld dat u naakt bent? Hebt u van die boom gegeten waarvan Ik u geboden had daar niet van te eten? (12) Toen zei Adam: De vrouw die U gaf om bij mij te zijn, die heeft mij van die boom gegeven en ik heb ervan gegeten.” (Genesis verzen 3:9-12).
God schiep Adam en Eva en plaatste hen in de Hof van Eden en vertelde hun dat zij van alles mochten genieten behalve van die ene boom, de boom van de kennis van goed en kwaad. De satan kwam langs en verleidde Eva om van deze verboden boom te eten, Eva at het verboden fruit en gaf ervan aan Adam en ook hij at. De zonde kwam de wereld in.
Het gesprek tussen God, Adam en Eva en Satan heeft mij altijd geïntrigeerd. God wist wat er was voorgevallen, maar Hij vroeg Adam en Eva naar hun versie van de gebeurtenissen. In hun antwoorden zien wij hoe Adam de schuld afschuift op Eva (“De vrouw die U gaf ...”) en Eva schoof de schuld af naar Satan (“De slang heeft mij bedrogen …”). Satan had niemand om naar te wijzen, dus zweeg hij.
Als wij zondigen, dan is het normaal dat wij proberen de schuld van ons af te schuiven. Adam en Eva voelden zich naakt en ontdekt, nadat zij zondigden, en zij wezen naar elkaar. Wij zijn hun kinderen, wij delen in dezelfde neigingen om te zondigen en om de zonde vervolgens af te schuiven (Psalmen 51:5; 58:3; Romeinen 3:9-18).
Niemand houdt ervan dat zijn seksuele zonden ontdekt worden en sommigen proberen om de schuld voor hun seksuele onreinheid in zijn geheel of gedeeltelijk af te schuiven op hun echtgenoot, hun ouders, hun omstandigheden, enzovoort. Sommigen gaan zo ver om, net als Adam, God de schuld te geven. De partij die hierdoor gekwetst wordt, zal hetzelfde doen als zij zondig reageert. Maar als wij op die manier de schuld van ons afschuiven, dan denken wij niet Bijbels en is ons redeneren fout.
Vraag 2. Heb jij of jouw echtgenoot geprobeerd om de schuld van jouw eigen zonde op elkaar af te schuiven? Kun jij dat hier verder uitleggen:
Log in / maak een account aan om u in te schrijven of verder te gaan waar u gebleven was.