Beste student, denk er voor een moment eens goed over na en mediteer er ook over wat de nederigheid van Christus in dit gedeelte inhoudt. Jezus – Heer van hemel en aarde – vernederde Zichzelf en werd een hulpeloze, menselijke baby die in een arm Joods gezin geboren werd in de tijd dat de Romeinen de heersers waren. Het Woord van God werd vlees (Johannes 1:1)!
Alsof deze nederige geboorte nog niet genoeg was, koos Jezus doelbewust om een slaaf te worden. Hij heeft “… Zichzelf ontledigd … door de gestalte van een slaaf aan te nemen ...” en Jezus is “… niet gekomen ... om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een losprijs voor velen.” (Mattheüs 20:28).
Maar Jezus vernederde Zich nog verder door gehoorzaam te worden tot in de dood. Onze Jezus zei in de Hof van Gethsemané tegen de Vader: “maar laat niet Mijn wil, maar de Uwe geschieden” (Lukas 22:24b). Hoewel de bedroefdheid van Zijn ziel zeer groot was, gaf Hij Zich in gehoorzaamheid over aan de Vader.
Maar de vernedering in de dood was nog veel groter; Christus vernederde Zichzelf zo diep, dat Hij vrijwillig de dood van een misdadiger aan het kruis onderging. De kruisiging stond bekend als de ergste vorm van de doodstraf – marteling en verschrikkelijk pijnlijk – en deze werd alleen opgelegd aan de ergste misdadigers.
Paulus beschrijft dit in Galaten 3: “Christus heeft ons vrijgekocht van de vloek van de wet door voor ons een vloek te worden, want er staat geschreven: Vervloekt is ieder die aan een hout hangt” (Galaten 3:13).
Jezus – puur, volmaakt, rechtvaardig, waardig, geliefd, oprecht en het heilige Lam van God – werd een vloek voor jou, opdat jij de gerechtigheid van God zou zijn. Nu ben jij een kind van God, vrij van de vloek van verwijdering van God vanwege Christus' nederige offer. Jij ervaart de aanwezigheid en macht van God, omdat Christus jouw zondigheid heeft overgenomen en jou Zijn rechtvaardigheid heeft geschonken. Als ik zo nadenk over de nederigheid van Christus, dan doet mijn hart pijn
Toen ik de zonde van mijn man ontdekte, was mijn trots heel duidelijk in hoe ik op hem neerkeek voor zijn falen. Ik gaf hoog van mijzelf op, ik dacht dat ik beter was, omdat ik niet op dezelfde manier zondigde. Deze trotse houding bleef, totdat ik uitgedaagd werd door een echte vriend om mijn hart te onderzoeken en voor te leggen aan de Heer. Wat ik in mijn eigen hart zag (mijn worstelingen met zonde) vernederde mij en schiep in mij het verlangen om de weg van bekering samen met mijn man te bewandelen in plaats van op hem neer te kijken en hem te veroordelen vanuit een hoogmoedige manier van leven.
Een aantal jaren geleden schreef een vrouw behoorlijk overstuur aan mij dat zij vond dat de verandering bij haar man wel heel toevallig was en ook nog eens goed uitkwam. Haar man, een belijdend gelovige, actief en gerespecteerd in zijn kerk, was heimelijk betrokken bij overspel. Toen alles aan het licht kwam, was haar man helemaal verslagen en vertelde aan zijn voorganger dat hij niet geloofde dat hij ooit echt bekeerd was, omdat hij altijd een dubbelleven had geleid. Op dat punt beleed hij zijn zonde, zocht vergeving, beleed zijn geloof en werd gedoopt.
De hele kerk verheugde zich, maar zijn vrouw was woedend. Ze zei dat zij niet kon geloven dat haar man “wegkwam met wat hij had gedaan”, alleen maar omdat hij zich “heel toevallig juist op dat moment bekeerd had”. Ik wees er haar voorzichtig op dat elke bekering “goed uitkomt” voor de zondaar, maar dat geen enkele bekering goedkoop was. Het kostte de Heer Zijn leven. Ja, haar man had gezondigd, maar dat doen wij allemaal. Wij hebben allemaal gezondigd en verdienen de dood en de hel, maar die straf gaat aan ons voorbij omwille van het volbrachte werk van Christus aan het kruis.
Ik drong er bij haar op aan om zich deze woorden van Christus te herinneren: “Zo zeg Ik u, is er blijdschap vóór de engelen van God over één zondaar die zich bekeert.” (Lukas 15:10). Als er vreugde in de hemel is als een zondaar zich bekeert, dan zouden wij ons zeker in de kerk, thuis en in onze harten moeten verheugen als iemand (zeker onze echtgenoot) zich bekeert. Het bekijken van deze bekering op een andere manier laat zien welke zonde er in ons eigen hart leeft. Christus vernederde Zichzelf en stierf aan het kruis voor al onze zonden. Het is de zonde van hoogmoed om te verlangen of te eisen dat er een nog hogere prijs betaald moet worden voor de zonde dan Zijn kostbare bloed.
Vraag 3. Ben jij zelf nederig geweest in de omgang met jouw echtgenoot, nadat je de nederigheid van Christus hebt gezien,? Deel dat hier eens met ons.
Log in / maak een account aan om u in te schrijven of verder te gaan waar u gebleven was.