Welkom terug bij Een Verenigd Front.
Onlangs ontving ik de volgende vraag van een vrouw: “Hoe kan ik leren om ooit mijn man weer te vertrouwen? Ik ben de hele tijd bang dat hij pornografie zit te kijken of dat hij met andere vrouwen aan het chatten is, als hij online is. Soms ben ik in een andere kamer en dan komen er gedachten in mij op dat hij aan het zondigen is; dan loop ik snel naar zijn kamer en dan voel ik letterlijk zijn hartslag. Ik weet namelijk dat zijn hartslag omhoog gaat, als hij iets voor mij verbergt. Maar ook al voel ik dat zijn hartslag normaal is, nog steeds helpt mij dat niet. Dan denk ik dat hij steeds beter leert te verbergen dat hij aan het zondigen is. Soms lacht mijn man mij ook weleens uit als ik dit doe en zegt hij dat ik kinderachtig ben en op andere momenten wordt hij boos en zegt dat ik moet stoppen. Ik ben zo in de war. Wat moet ik doen?“
Ik leefde erg mee met deze vrouw. Als zonde in een huwelijk komt, dan zaait het zaadjes van wantrouwen en zelfbescherming. Deze gevoelens zijn niet welkom en onze harten willen heel graag dat wij van deze last verlost worden. Wij willen ons allemaal geliefd voelen en veilig zijn in ons huwelijk. Maar de wonden die de zonde slaat, zorgen ervoor dat wij ons afvragen of wij ooit onze echtgenoot weer kunnen vertrouwen. En moet dat uiteindelijk het doel zijn?
In deze en de volgende les gaan wij de Bijbel onderzoeken om te kijken wat de beste manier is om dit probleem van het ontbreken van vertrouwen in ons huwelijk aan te pakken.
Laten wij als eerste kijken hoe Jezus omging met vertrouwen:
“En toen Hij in Jeruzalem was op het Pascha, tijdens het feest, geloofden velen in Zijn Naam, toen zij Zijn tekenen zagen die Hij deed. (24) Maar Jezus Zelf vertrouwde Zichzelf aan hen niet toe, omdat Hij hen allen kende, (25) en omdat Hij het niet nodig had dat iemand van de mens getuigde, want Hij wist Zelf wat in de mens was.” (Johannes 2:23-25).
Vraag 1. Waarom vertrouwde Jezus volgens Johannes 2:24-25 Zichzelf niet toe aan hen die in Hem geloofden?
Jezus wist wat er in een mensenhart leefde en Hij wist dat Hij hen niet kon vertrouwen. In het vers staat niet zozeer dat Jezus bepaalde individuen niet vertrouwde, maar er staat: “omdat Hij hen allen kende.” Jezus wist dat Hij Zichzelf niet aan de mensen kon toevertrouwen vanwege wat er in hun hart leefde.
Dit feit leidt automatisch tot de vraag: “Wat vond Jezus bij mensen onbetrouwbaar?”
“En Hij zei: Wat uit de mens naar buiten komt, dat verontreinigt de mens. (21) Want van binnenuit, uit het hart van de mensen, komen voort kwade overwegingen, alle overspel, ontucht, moord, (22) diefstal, hebzucht, allerlei kwaadaardigheid, bedrog, losbandigheid, afgunst, lastering, hoogmoed, dwaasheid; (23) al deze slechte dingen komen van binnenuit en verontreinigen de mens.” (Markus 7:20-23).
Wij worden allemaal in zonde geboren (Psalmen 51:5; Efeze 2:3) met harten die arglistig en slecht zijn (Jeremia 17:9). Als wij tot geloof in Christus komen, ontvangen wij een nieuwe natuur (2 Korinthe 5:17), maar wij leven nog steeds in lichamen van vlees die zwak zijn (Markus 14:38). Het moet dan ook geen verrassing zijn als wij of onze echtgenoten zondigen. Het verraad begon bij Adam en Eva in de Hof van Eden en het gaat door tot op de dag van vandaag. Wij kunnen een ander nooit volledig vertrouwen, maar dit betekent niet dat wij ons leven leiden in afwachting van een “Judas” die ons verraadt. Er is een beter alternatief.
Paulus schreef in 1 Korinthe 13:7: "liefde “hoopt alle dingen.” Als echtgenoten die leven vanuit het Evangelie, benaderen wij onze huwelijken (en alle relaties) met hoop op het beste, maar wij vergeten niet wat er in een persoon leeft – een hart van vlees dat zwak is en geneigd tot zonde.
Als jij nadenkt over hoe een ander jouw “vertrouwen” heeft beschaamd, dan is het van essentieel belang dat jij beseft dat ook jij een persoon bent die beloften niet nakomt.
Jarenlang wist mijn man niet of dat wat ik zei opbouwend was of niet. Ik herinner mij momenten in gesprekken met anderen dat ik mijzelf naar voren bracht als degene die wijs was, terwijl mijn man rampzalig en onbekwaam was. Het maakte niet uit of dat wat ik zei waar was. Het probleem was dat ik het vertrouwen van mijn man beschaamde door hem in het bijzijn van anderen te vernederen. Mijn dwaze praatjes leidden ertoe dat mijn man zich terugtrok van de omgang met anderen en met mij.
Vraag 2. Kun jij je momenten herinneren waarop jij het vertrouwen van jouw echtgenoot beschaamd hebt? Wil je dat hier met ons delen?
Log in / maak een account aan om u in te schrijven of verder te gaan waar u gebleven was.