Dit is een belangrijk punt. Christenen ondergaan niet met een glimlach allerlei moeilijke zaken; wij doen niet zomaar net alsof we blij zijn, terwijl wij terneergeslagen zijn. Nee, er is een onderliggende oorzaak waardoor wij alle tegenslagen geduldig doorstaan, met vreugde en in dankbaarheid.
Deze onderliggende reden is het Evangelie! Denk er maar eens over na: door het Evangelie laat God, jouw Vader, je delen in de erfenis die alle gelovigen (heiligen) ontvangen: verlossing en vergeving van zonden. Met andere woorden: door het Evangelie zijn wij verlost en gered en mogen wij deelhebben aan de eeuwige erfenis, samen met alle gelovigen in het licht.
Dat is zo enorm veel genade voor ons! Deze onderliggende reden in het Evangelie, wat Jezus heeft gedaan voor ons, is de reden waarom christenen in staat zijn om tegenslagen, lijden, moeilijkheden, ontmoedigingen, vervolging, ziekte, verleiding en inderdaad “alle dingen” te verdragen en toch geduldig te blijven, vol vreugde en dankbaarheid te zijn.
Denk eens over jouw “verlossing” na. Het woord betekent “terugkopen”. Als jouw auto weggesleept is omdat je parkeerboetes niet betaald hebt, dan moet je deze boetes, en waarschijnlijk nog veel meer, eerst betalen om pas daarna jouw auto terug te kunnen krijgen. Als jij dat betaalt, dan “verlos” jij jouw auto als het ware. Zo heeft Jezus door aan het kruis te gaan ook de schuld voor jouw zonde voldaan. Hij deed dit met Zijn eigen bloed en daarmee heeft Hij jou verlost. Hij heeft ons teruggekocht. Ik ben Hem enorm dankbaar en prijs Hem voor deze genade in de verlossing!
Hij heeft niet alleen ons verlost, maar Hij heeft ons ook gered uit de macht van het duister!
Nadenkend over de “macht van het duister”, kan ik mij nog heel goed herinneren wat een greep de zonde op mij had. Is dat voor jou ook zo? De kracht was veel sterker dan ikzelf ben. Het duister had mij in een wurggreep en zo voelde het ook. Ik verborg mij in het duister als ik pornografie keek; ik sloop ’s nachts stiekem naar beneden om nog wat sexchats te hebben via het internet; ik beging allerlei seksuele onreinheden in het duister. Vervolgens verstopte ik mij en ik loog en bedroog en probeerde alles te verhullen wat ik had gedaan.
Vraag 3. Hoe zag de macht van het duister er voor jou uit? Wij vragen niet naar details, maar denk hier voor jezelf eens over na en beschrijf hoe deze kracht aanwezig was in jouw leven:
Log in / maak een account aan om u in te schrijven of verder te gaan waar u gebleven was.
Moby schrijft: “Voor mijzelf waren de gevolgen van de machten van het duister gelijk aan wat de schrijver van deze cursus zojuist beschreef. Sluipend door het huis, op zoek naar een ‘veilige’ plek om seksuele zonden te begaan. Ik word er verdrietig van als ik bedenk hoeveel tijd ik verkwist heb aan deze zonde. Maar het leek wel of er geen andere uitweg was. Vervolgens had ik van die paniekaanvallen. Ik was altijd bang dat ik betrapt zou worden. Ik was voortdurend bang dat ik in mijn zonden zou sterven en naar de hel zou gaan. Ik haatte vliegen, omdat dat momenten waren waarop ik totaal geen controle had. Maar dat is nu allemaal voorbij.”
Billy schrijft: “Afschuwelijk! Ik werd helemaal gefocust op mijn gedachten en mijn gedachten leidden tot daden. Alles daaraan was donker, eenzaam, geheim en gevuld met schaamte.”
Patrick schrijft: “Doordringend en opdringerig. De gedachten konden overal opkomen en mij helemaal in beslag nemen. Zonder het Licht om dat tegen te houden, bedekte en verblindde het mij en bracht mij verder bij het licht vandaan."
Paul schrijft: “Leven onder de macht van het duister is alsof je met blote voeten op het glas van gebroken flessen loopt. Elk moment neemt de pijn en ellende van de scherpe stukken, die in jouw voeten binnendringen en wonden veroorzaken, toe. Mijn voeten kunnen niet langer de pijn verdragen, maar ik kan het duister niet ontvluchten; ik begin te kruipen en de scherpe glassplinters veroorzaken wonden aan mijn handen en knieën, de pijn is vreselijk. Als de wonden aan mijn voeten genezen, ontstaan littekens en mijn lichaam blijft maar roepen om bevrediging. In het duister kan ik alleen maar gevolg geven aan deze roepstem. De pijn verstopt zich, ik probeer op te staan en de wonden barsten weer open. Het vlees schreeuwt mijn naam uit. Ik reageer. Ik stort in elkaar en val neer in het duister op nog meer van die glassplinters. Ik voel hoe ze mijn lichaam en gezicht binnendringen. In het duister zijn mijn wonden niet zichtbaar, ze genezen en er vormen zich littekens. Mijn ogen zoeken naar maar een klein lichtspleetje om de deur te vinden en weg te kunnen komen uit de duisternis. Mijn ziel probeert mij op mijn rug te krijgen, omdat het licht namelijk van bovenaf komt. Mijn lichaam weigert te gehoorzamen, het wil niet nog meer wonden veroorzaken. Zo blijft de duisternis mij in zijn greep houden.”
Als jij je jouw tijd in het duister nog kunt herinneren, dan weet je in wat voor wurggreep dit je kan houden en dan besef jij ook dat het niet iets is waar je zo maar op eigen kracht uit kunt ontsnappen. De duisternis is de plek waar de zonde het voor het zeggen heeft en waar Satan ons gebonden houdt in ketens die wij voor onszelf maken door de lust en ons opstandig gedrag. Het is letterlijk een koninkrijk, een macht waar wij niet uit los kunnen breken. Het is een kracht die ons slaaf maakt en gevangen zet. Wat hebben wij een Verlosser nodig, iemand die deze duisternis binnengaat en ons bevrijdt. Dat is nu precies wat Jezus heeft gedaan! Wat een genade en liefde van onze Redder!
Denk eens aan deze redding. Een brandweerman trekt zijn brandweerpak aan om een brandend gebouw binnen te gaan. Hij doet dit met risico voor zijn eigen leven om mensen te redden uit een huis dat in brand staat en om hen veilig naar buiten te krijgen. Net zo heeft Jezus, hoewel volledig God, een menselijk lichaam aangetrokken en Hij kwam midden in deze wereld van zonde en duisternis. Hij “werd zonde voor ons”, toen God de duisternis van ons afnam en dat op Zijn Zoon legde. Aan het kruis werd het inktzwart gedurende drie uren toen Jezus deze duisternis binnentrad:
En vanaf het zesde uur kwam er duisternis over heel de aarde, tot het negende uur toe.
Mattheüs 27:45
Hij deed dit om jou uit de duisternis van de zonde te redden, om jou te bevrijden uit Satans koninkrijk en om jou te verlossen uit zijn gevangenschap. Kun jij je dit voorstellen, dit onvoorstelbaar grote cadeau dat Hij jou gaf?
Een brandweerman redt niet alleen omdat het zijn werk is, maar hopelijk ook omdat hij werkelijk geeft om mensen. Zoveel te meer geldt dit dan voor Jezus, het “Licht der Wereld” (Johannes 8:12), Hij ging de duisternis binnen vanwege Zijn grote liefde voor jou. Niemand heeft een grotere liefde dan deze, namelijk dat iemand zijn leven geeft voor zijn vrienden.
Johannes 15:13
Vraag 4. Heb jij ooit nagedacht over de liefde van Jezus toen Hij het duister binnenging om jou te redden? Als jij erover nadenkt, welke gedachten zou jij dan onder woorden willen brengen als Jezus naast jou zou gaan zitten en nu met jou zou praten?
Log in / maak een account aan om u in te schrijven of verder te gaan waar u gebleven was.
Billy schrijft: “Ik zou zeggen: ‘Wat moet dat kruis verschrikkelijk zijn geweest.’”
Jezus zegt: “Ik deed het, omdat ik van jou houd, Billy.”
Ik zou gaan huilen en Hem bedanken, terwijl ik Hem omhels.
Jezus omarmt mij en zegt: “Waar jouw duisternis ook mag zijn, Ik ben daar om jou naar het licht te brengen, wil jij mij dan volgen?”
Ik zeg: “Dat wil ik, maar het is die zonde.”
Jezus: “Ik heb voor alle zonde die jij je maar kunt voorstellen, betaald aan het kruis, je bent vrij!”
Bij mij lopen de rillingen over de rug en dan vraag ik met tegenzin: “Waarom ben ik dan nog steeds een gevangene?”
Jezus: “De volgende keer, kijk dan naar Mij, houd jouw ogen en gedachten op Mij gericht. Wil je dat doen Billy?”
Ik, totaal sprakeloos: “Alstublieft, help mij.”
Jezus: “Ik ben er altijd geweest en Ik heb betaald voor jouw zonde eens en voor altijd. Ongeacht wat jij nu zegt of denkt, Mijn kind, jij zult de eeuwigheid met Mij doorbrengen. Waarom begin je dan niet nu al met Mij te leren kennen? Leer Mij echt kennen! Laten we veel met elkaar praten en tijd doorbrengen.”
Ik: “Mijn Heer Jezus, mijn God! Wat zou ik dat geweldig vinden. Een echte, diepe, persoonlijke relatie. En dat met U! Heer, ik wil U danken voor ____________ en vragen om hem en zijn familie te zegenen en hem te laten weten hoezeer hij door U gebruikt is.”
Jezus: “Ik houd van hem, hij is Mijn prachtige kind en Mijn handen zijn uitgestoken naar zoveel meer! En Billy, ook jou kan Ik gebruiken.”
Patrick schrijft: “Ik vraag mij af waarom? Waarom de volmaaktheid en volheid opgeven voor mensen die Hem meteen verwerpen en bespottelijk maken? Ik zou Hem danken voor de nederigheid en het erbarmen, die Hij had door niet alleen één van ons te worden, maar om het te doen in armoede, met tegenstand om vervolgens bereidwillig te lijden door een afschuwelijke dood en dat voor mij, een zondaar, die in openlijke opstand is tegen Zijn Koninkrijk.”
Moby schrijft: “Dankbaarheid, liefde. Dat is wat ik nu voel voor de Redder Die mij gered heeft. Heel mijn leven heb ik God gevraagd om mij te laten zien wat er nu aan het kruis gebeurd is. Ik heb the Passion of the Christ twee keer gezien in de hoop dat ik hierdoor gebroken zou worden. In plaats daarvan worden mijn ogen door deze cursus geopend. Ik begrijp nu hoe ellendig mijn toestand was en hoe ver Jezus gegaan is om mij te redden. Alle lof aan Zijn Naam.”
Paul schrijft: “Hopeloos, gevallen in duisternis, mijn gezicht en lichaam gewond en bedekt met littekens, op een afstandje hoor ik gehuil. Voetstappen komen dichterbij, ik hoor hoe de glassplinters in het vlees dringen. Bang sluit ik mijn ogen en dan vind ik de woorden: ‘Oh God, help mij.’ Dan zegt Jezus: ‘Dat heb Ik gedaan.’ Ik doe mijn ogen open, ik zie Jezus gewond en bedekt met littekens. ‘Wie bent u?’ ‘Ik ben het, Jezus Christus, de Zoon van de levende God, jouw Offerlam, jouw Verlosser en Redder.’ Ik val op mijn knieën, zij zijn genezen en zonder littekens. Ik kijk naar Jezus en herken de wonden en littekens op Zijn lichaam. Ik zeg: ‘Dank U, Jezus. Ik houd van U, Jezus, ik vertrouw op U.’”
Gabe schrijft: “Al mijn duisternis, de duisternis die doorgedrongen is tot diep in de poriën van mijn ziel, de duisternis die mijn wereld gekleurd heeft met hopeloosheid en boosheid …
U bent aan het kruis gegaan, Jezus, en een mens – een aantal mannen die U geschapen hebt – sloegen een spijker door uw pols. Toen die spijkers Uw lichaam doorboorden, toen het bloed naar de oppervlakte kwam en langs uw arm op de grond liep, toen de pijnsteek door uw hoofd ging, toen bekleedde de Vader Die U meer liefhad dan wie of wat dan ook, U met mijn duisternis.
De duisternis heeft nu geen kracht over mij. U hebt haar in Uw dood meegenomen. Ik stel mij voor dat de duisternis uit alle macht probeert te ontsnappen aan het kruis. Maar u weigerde om de engelen te gebieden en u bleef vastgespijkerd aan het kruis. Toen wij ons allemaal rondom Golgotha verzameld hadden, schreeuwden wij tegen U, vergeleken we U met een dier, toch hield U stand wetende dat de duisternis die ons verslond, op het punt stond voor altijd te sterven.
U hebt de duisternis gedood op die dag. U hebt haar gedood Jezus, mijn Strijder, mijn Koning. Ik begin nu pas deze waarheid te leren. Ik wilde dat het niet zo lang geduurd had, maar ik ben blij dat U het mij hebt laten zien. U bent zoveel moediger dan ik mij kan voorstellen. Uw liefde is sterk en gevaarlijk als een man die het huis van een sterke man binnenstormt om zijn gezin te bevrijden. Hij sterft nog liever dan dat die sterke man wint.
Jezus, dank U dat U de tijd voor mij nemen wilt. Dank U dat U mij nog meer hebt laten zien. Dank voor het bestormen van het duister, dat U haar eens en voor altijd gekruisigd hebt en dank U dat U mij daaruit getrokken hebt, toen Uzelf uit de dood opstond.”