Als Farizeeër had Paulus een opstandig leven geleid tegen God. Hij had de kerk van God vervolgd, terwijl hij claimde de wet daarmee te handhaven. Hij had ingestemd met de steniging van Stephanus en had christenen in heel de regio gevangen gezet. Zijn toewijding aan de vervolging van de christenen was ongekend.
Maar God toonde Zijn barmhartigheid aan Paulus door het Evangelie. Paulus omschreef zichzelf als “de voornaamste van de zondaars”, maar zei dat Jezus in de wereld kwam om “zondaars zalig te maken”. Jezus had al gezegd dat mensen die gezond zijn, geen dokter nodig hebben, maar juist de zieke mensen (Markus 2:17) en als de grote Heelmeester kwam Jezus Paulus genezen van zijn zondeziekte door voor hem aan het kruis te sterven. Het Evangelie had Paulus veranderd van een terrorist in een evangelist, van het vervolgen van de kerk naar het verkondigen van het Evangelie! Met andere woorden: kijken naar Jezus, het ervaren van de kracht van het Evangelie en het ontvangen van barmhartigheid van God hadden Paulus’ hart en leven veranderd.
Maar waarom? Waarom toonde God Zijn barmhartigheid aan Paulus?
Het antwoord kan gevonden worden in 1 Timotheüs 1:16: de reden waarom aan Paulus barmhartigheid getoond werd was, omdat het “een voorbeeld voor hen die later in Hem zouden geloven tot het eeuwige leven” zou zijn. Wij zouden moeten kijken naar Paulus, zien hoe hij in opstand was tegen God, hoe hij een slecht leven leidde waarin hij de kerk vervolgde, om dan de barmhartigheid en vergeving te zien die God aan hem gaf, de verandering die daardoor in zijn hart en leven tot stand kwam en dan denken: “Als God barmhartig is voor een terrorist, zoals Paulus, dan kan Hij voor mij ook barmhartig zijn!” Dat is nu precies wat God wil dat wij denken.
Zo wordt het duidelijk dat God hoop wil geven aan mensen door het delen van een getuigenis van het Evangelie. Als jij erover nadenkt om jouw getuigenis te geven, bedenk dan dat God daarmee hoop wil geven aan andere mensen dat ook zij mogen ontdekken dat Jezus waardevoller is dan hun zonden en dat ook zij vrij kunnen worden van welke vorm van onreinheid dan ook en dat allemaal door het Evangelie.
Maar veel “getuigenissen” zijn eenvoudigweg mensen die hun levensverhaal delen en hierin is geen overwinningskracht aanwezig. Het geeft geen hoop, als iemand hoort waar ik ben geboren, hoe de mensen op school mij behandeld hebben, hoe vaak ik verhuisd ben en wat ik als werk doe of heb gedaan en zo zijn er nog wel veel meer persoonlijke feiten uit mijn leven. Wij moeten leren om het verschil tussen een christelijk getuigenis en een levensverhaal te zien.
Een christelijk getuigenis richt zich altijd op het kruis, de vergeving die wij daar ontvingen, de verandering van hart die ontstaat door het Evangelie te geloven, de kracht van het kruis!
Het is niet zo dat wij geen persoonlijke details over onze levens zouden kunnen geven, integendeel een getuigenis is iets heel persoonlijks, maar wij moeten niet te veel belang geven aan deze persoonlijke details, maar juist aan wat God door het kruis heeft gedaan of aan het doen is in onze levens en harten. De nadruk van een getuigenis moet liggen op het werk van Christus aan het kruis en op het werk van de Heilige Geest in onze levens.
Vanwege het belang van het delen van een getuigenis vanuit het Evangelie, wil ik vandaag met jou kijken naar een Bijbels getuigenis en de specifieke punten daarin samen onderzoeken. Wij gaan in deze les kijken naar dit belangrijke onderwerp, omdat je in de volgende les de kans krijgt om jouw getuigenis te geven en wij willen graag dat onze getuigenissen kracht hebben in onze levens, maar ook dat ze hoop geven aan anderen. Wij willen dat wij de duivel “hebben … overwonnen ... door het woord van (ons) getuigenis …” en niet dat ons getuigenis een opsomming van feiten is.
Lees het volgende gedeelte eens door en geef dan jouw antwoord op de vraag:
“Hij wordt gestraft met pijn op zijn slaapplaats, en de strijd in zijn beenderen is er voortdurend. (20) Zijn leven verfoeit zelfs het brood, en zijn ziel het begerenswaardige voedsel. (21) Zijn vlees vergaat, zodat het niet meer te zien is, en zijn beenderen, die niet te zien waren, steken nu uit. (22) Zijn ziel nadert het graf, en zijn leven nadert de dingen die doden. (23) Als er dan een afgezant bij hem is, een bemiddelaar, één uit duizend, om de mens bekend te maken wat zijn recht is, (24) dan zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, zodat hij niet neerdaalt in het graf; Ik heb verzoening gevonden. (25) Zijn vlees zal frisser worden dan het was in zijn jeugd; hij zal terugkeren tot de dagen van zijn jeugd. (26) Hij zal vurig tot God bidden, en Die zal hem goedgezind zijn en zijn aangezicht aanzien met gejuich, want Hij zal de sterveling zijn gerechtigheid teruggeven.” (Job verzen 33:19-26).
Vraag 3. Wat is het probleem dat in Job verzen 33:19-26 aan de orde wordt gesteld?
Log in / maak een account aan om u in te schrijven of verder te gaan waar u gebleven was.
Gregory schrijft: “Zonde heeft de deur opengezet naar allerlei soorten van kwaad, wat consequenties heeft en die als het een ziekte is, het hele leven van iemand verwoest en het steeds verder de put in trekt, totdat de dood haar deuren opent.”