Wij kunnen dan ook zien waarom Satan juist seksuele onreinheid als aas gebruikt: hij wil onze blik gevangenhouden met pornografie, hij wil onze aandacht afleiden door een overspelige relatie, hij wil ons geestelijk oog gevangenhouden. En als wij wegkijken van Jezus en ons overgeven aan seksuele onreinheid, dan worden we kortzichtig en blind, ons zicht wordt verblind en dan beginnen wij te vallen en onze hele geestelijke groei stopt.
Wij weten dat een hardloper gedurende de wedstrijd niet naar zijn fans om hem heen moet kijken en ook niet naar andere hardlopers, maar in plaats daarvan moet hij recht voor zich uit kijken en moet hij altijd denken aan de finishlijn. Beste student, Jezus is onze finishlijn! Hij heeft de wedloop voor ons al uitgelopen als onze “Voorloper”, Hij wacht nu bij de finishlijn op ons, Hij moedigt ons aan met de woorden: “Loop naar mij!”
In zijn boek Table of Inwardness schrijft Calvin Miller:
“Bij het meer van Galilea riep Christus de discipelen om Hem te volgen. En dat deden zij ook; zij lieten hun boten en onderneming achter. Zij werden zo door Christus in beslaggenomen dat zij nooit de kosten hebben gevoeld van wat zij hadden achtergelaten. Zij wandelden te midden van een nieuwe aanbidding die zachtjes hun oude aanbidding had weggeslagen. Iets achterlaten wat zich bewust is van zichzelf, is niet minder dan het beteugelen van je eigen begeerten of hartstochten, een subtiele manier om je eigen geweldige offer groot te maken.”
“De apostelen kwamen bij Christus, zij hadden hun bezittingen opgegeven die tussen hen en de wil van God instonden. Maar desondanks herinneren wij ons hen niet vanwege de zelfgekozen armoede, maar omdat zij Christus aanbaden. Als ook wij volledig betoverd worden door Zijn pracht, dan is het afstand doen niet meer dan een bijvangst van aanbidding in plaats van een noodzaak om tot aanbidding te komen.”
“Echte aanbidders van Christus kunnen de pijn van zelfverloochening doorstaan … De heerlijkheid van de Geest verblindt hen voor de mooie, tijdelijke en blinkende schatten op aarde. Zij zien alleen maar hun Gastheer. Zijn handen zijn gekneusd en met littekens bedekt, Zijn eens gebroken vingers breken nu het brood.”
Vas schrijft: “’Maar desondanks herinneren wij ons hen niet vanwege de zelfgekozen armoede, maar omdat zij Christus aanbaden.’ Dit gedeelte sprak tot mij, omdat het zoveel van het onderwijs dat ik gekregen heb, uitdraagt. Ik kan mij niet herinneren hoe vaak ik niet aangemoedigd werd om dit of dat op te geven of om offers te brengen voor God. Maar het ‘waarom?’ bleef altijd buiten beeld. Het is net alsof mensen proberen om terug te komen in de relatie met Christus. ‘Dat is hoe het christendom eruitziet en dit is wat wij moeten doen en dan zullen wij God kennen omdat Hij ons aanneemt.’ Helemaal fout! Als wij door de liefde voor Jezus in beslag genomen worden, dan vallen de andere dingen simpelweg weg. Je kunt dit niet met een simpele formule tot stand brengen.”
Macie schrijft: “Wauw, het betekent dat ik naar Jezus kijk en mij door Hem in beslag laat nemen. Een gedeelte dat nu in mij opkomt, is dat van die zondige vrouw die Jezus’ voeten wast met haar haar en er vervolgens parfum overheen giet. Zij ziet alleen Hem. Zij geeft niets om de andere mensen in die ruimte. Ik wil ook zo naar Jezus kijken.”