“Mijn ogen zijn voortdurend gericht op de HEERE, want Hij bevrijdt mijn voeten uit het net. (16) Wend U tot mij en wees mij genadig, want ik ben eenzaam en ellendig.” (Psalmen 25:15-16).
Wij leven in een tijdperk waarin wij overal en altijd verbonden zijn door middel van apparatuur en communicatietoepassingen in allerlei soorten en maten en desondanks blijven de meldingen over eenzaamheid maar stijgen. Studies en statistieken genoeg in veel landen rondom de wereld die ons inlichten over de negatieve effecten van eenzaamheid voor ons verstand en lichaam. Maar als wij de pijn van eenzaamheid moeten verdragen, helpen deze feiten ons niet als troost, wellicht alleen de bevestiging dat wij niet de enigen zijn.
De boze ziet onze eenzaamheid en verleidt ons om troost te zoeken in eten, onreinheid, drugs en ongezonde relaties. Satan belooft ons dat wij erbij horen en vervulling vinden in onze levensstijlkeuzes, maar hij liegt. Als wij verbonden zijn met anderen, vanuit onze verleidingen, werk of liefde voor eten, bier en wijn of vanuit de voorliefde voor bepaalde kleding(merken) of bepaalde groepen, dan laat deze verbinding ons alleen maar achter met een nog groter verlangen.
De wereld leert ons dat wat wij nodig hebben, meer omgang is, betere vrienden of professionele therapie, maar uiteindelijk ontdekken wij dat mensen niet het antwoord zijn. Vrienden en familie kunnen heel erg op ons betrokken zijn, om toch te ontdekken dat wij nog steeds leeg zijn en ons hart gevuld is met het verlangen om erbij te horen.
Wat wij echt willen en nodig hebben, is om volledig gekend en geliefd te zijn. Niet om hoe wij eruitzien, wat wij kunnen of wat wij hebben, maar om wie wij zijn. Maar in deze gevallen wereld, vol met gebroken mensen, zullen wij dit soort van vervulling nooit vinden.
In Psalmen 68 zingt David God lof toe, omdat God beschermt en hen die alleen in deze wereld zijn, actief opzoekt. God zorgt ervoor dat deze eenzamen onderdeel worden van een familie en brengt hen naar vrijheid en vreugde. Beste student, er is een geneesmiddel voor onze eenzaamheid en dat is kijken naar Jezus!
Toen Jezus naar het kruis ging, ging Hij onze eenzaamheid binnen en nam deze op Zichzelf. Hij ervoer de ultieme eenzaamheid, doordat Hij de kwelling van het verwijderd zijn van Zijn Vader onderging, opdat wij de eeuwige gemeenschap met Hem mochten ervaren. Wij richtten ons "niet naar het hoofd” (Kolossenzen 2:19 NBV), en dit bracht eenzaamheid voort. Nu zijn wij, in Jezus Christus, ons Hoofd (1 Korinthe 11:3), voor eeuwig met God verbonden.
In dit leven zullen wij ons op bepaalde momenten eenzaam voelen, maar het is maar een tijdelijk gevoel en nooit een realiteit voor de gelovigen (Hebreeën 13:5-6). In Jezus zijn wij volledig gekend en geliefd (1 Johannes 3:1). Wij behoren tot onze eeuwige familie (Lukas 10:20) en Jezus houdt van ons met een eeuwigdurende liefde waarvan wij nooit gescheiden kunnen worden (Romeinen 8:38-39). Gods Heilige Geest vult en troost ons, totdat wij van aangezicht tot aangezicht staan met onze geliefde Jezus (Johannes 14:26).