Dag 21. Eenzaam
Toelichting
“Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten,” (Psalmen 22:2), riep Jezus uit toen Hij stervende was aan het kruis. Wij kunnen de pijn van Zijn eenzaamheid proeven in deze woorden.
Jezus was naar deze wereld gekomen en de wereld erkende Hem niet als haar Schepper, maar verwierp Hem (Johannes 1:10-12). Jezus was tot het Zijne gekomen, het Joodse volk, maar zij ontvingen Hem niet als hun Messias, maar in plaats daarvan haatten zij Hem. In Zijn laatste uur vluchtten al Jezus' discipelen van Hem weg. Uiteindelijk, aan het kruis, verliet Zijn Vader Hem. Hij was alleen.
Over eenzaam gesproken! Daar hing Hij tussen hemel en aarde, verworpen door God en mens, door iedereen in de steek gelaten. Hij had eerder, bij monde van de profeet Jesaja, gezegd: “Ik heb de pers alleen getreden; er was niemand uit de volken met Mij.” (Jesaja 63:3a). Hangend aan het kruis, was Jezus volledig alleen in het duister; alleen droeg Hij de vloek van de wet, alleen leed Hij onder de toorn van God, alleen betaalde Hij voor de zonde. Niemand was met Hem. Voor Hem was er geen verlossing.
De reden waarom Hij koos voor deze vreselijke eenzaamheid was om jou voor eeuwig met God te verbinden, om het lichaam en het Hoofd te verenigen. Jezus ontving de afwijzing, opdat jij aangenomen kon worden. Hij werd verlaten, zodat jij welkom geheten kon worden en omhelsd. Hij stierf alleen, zodat jij voor altijd kon leven in de aanwezigheid van God (2 Korinthe 4:14). Jezus stond in overwinning op uit de eenzaamheid. Jij bent met Hem opgestaan in een nieuw leven van gemeenschap met God en Zijn volk. (1 Johannes 1:7).