Dit is de waarde van gebrokenheid: het opent jouw ogen voor hoe het echt met je gaat. Voor mijzelf hield dat in dat mij de schellen van de ogen vielen, dat ik mijzelf niet langer voor de gek hield dat ik een goede man was. Mijn gebrokenheid liet mij zien hoezeer ik ingenomen was met mijzelf en hoe die geheime zonden mijn hart, mijn leven en ook de mensen om mij heen verwoest hadden.
In onze gebrokenheid zien wij dat de zonde ons heeft beroofd van echte vreugde en vrede. Zij heeft ons voor dood achtergelaten langs de kant van de weg. Wij erkennen dat, hoewel de duivel allerlei opwindende zaken belooft, we ons helemaal op kunnen laden met pornografie, of met een nieuwe relatie, of met andere manieren van onreinheid; de waarheid is dat hij alleen gekomen is “om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan.” (Johannes 10:10).
Doordat we gebroken zijn, leren wij om niet langer te kijken: “… naar de wijn, wanneer hij rood kleurt, als hij fonkelt in de beker, …” (Spreuken 23:31). Dat betekent dat wij alleen maar kijken naar de opwindende en mooie kant van het kwaad. Wij leren om nu verder te kijken dan de buitenkant, naar de gevolgen van het drinken van de wijn zoals dronkenschap, het overgeven, de black-outs. Wij verbinden pornografie en alle andere vormen van onreinheid met onze onvolwassenheid, met ons verharde hart, met de trots waarin wij leven, met het feit dat wij geen vermaning van anderen verdragen en naar hen niet willen luisteren en dat er veel gebroken relaties zijn, zowel met God als met mensen. Wij leren door onze gebrokenheid om niet langer naar de buitenkant te kijken, maar juist naar de binnenkant van deze aantrekkelijke afgod en dan zien wij dat er een demon in schuilgaat (1 Korinthe 10:18-21).
Als jij enige vorm van gebrokenheid ervaart, dan wil ik je bemoedigen dat jij je realiseert dat God hiermee voor jou zorgt om een goede reden.
Ik wil je er ook voor waarschuwen dat gebrokenheid een kwetsbaarheid met zich meebrengt die schadelijk kan zijn, als je niet goed uitkijkt. Daarmee wil ik zeggen dat wij gedurende de periode van gebrokenheid in nood verkeren en als wij niet oppassen, dan gaan wij op zoek naar de verkeerde oplossing. Het is in tijden van gebrokenheid dat mensen mee gaan doen met de laatste trends in de maatschappij, met clubs of andere organisaties waar zij geborgenheid aantreffen, naar psychologen gaan, hulp zoeken bij zelfhulpgroepen. En omdat zij oprecht en eerlijk op zoek zijn naar genezing en heelheid, is het vaak zo dat zij toehappen op het aas dat welke groep dan ook aanbiedt. Dikwijls komen ze daarmee van de regen in de drup.
Gods plan met onze gebrokenheid is dat wij nederig wandelen in Zijn genade, ontferming en vergeving. Maar vanwege onze natuur doen wij het tegenovergestelde: wij worden religieus, richten ons op de wet, beloven deze te zullen houden en daarmee proberen wij om een nieuw hoofdstuk in ons leven te beginnen. Wij doen ons uiterste best om goede mensen te zijn door goede werken te doen. Maar al snel ontdekken wij dat al onze inspanningen gedoemd zijn om te mislukken. Het is Gods uiteindelijke doel om ons, met onze gebrokenheid, te laten zien dat wij Jezus en Zijn Evangelie nodig hebben.
Er is een reden waarom zelfhulpprogramma’s zo slecht scoren – het is hard werken en ons vlees is zwak. God heeft ons niet overgegeven aan de zonde, zodat wij zelf op zoek gaan naar de dichtstbijzijnde ladder om, trede voor trede, zelf onze uitweg uit de zonde te vinden.
In plaats daarvan moeten wij eerlijk kijken naar onze huidige situatie en dan naar Jezus alleen kijken. “Hij heeft ons getrokken uit de macht van de duisternis en overgezet in het Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde” (Kolossenzen 1:13). En ook al zijn wij overgezet naar het Koninkrijk van God, maar leven we nog in zonde, dan nog moeten wij naar Hem kijken om ons te bevrijden uit de gevangenschap en om ons te veranderen. Onze plannen werken niet: onze kracht schiet tekort en wij zijn niet in staat om onszelf te redden of te heiligen. Jezus is onze enige hoop.
Vraag 2. Waar zit jij in het proces dat hierboven beschreven is? Deel hier waar jij je op dit moment bevindt.
Log in / maak een account aan om u in te schrijven of verder te gaan waar u gebleven was.
Moby schrijft: “Ik weet niet precies hoe ik mij voel. Maar één ding is duidelijk: ik begin voor het eerst mijzelf te realiseren wat het belang en de impact voor mij zijn van wat Jezus aan het kruis heeft gedaan. Ik ben mij ervan bewust dat Zijn offer enorm veel kracht heeft, zoveel dat Hij mijn ziel kan veranderen.”
Karac deelt: “Ik heb dat wat er op het gebied van “zelfhulp” bestaat, geprobeerd. Ik probeerde mijzelf te gedragen, ... probeerde nieuwe dingen, ... een betere persoon te zijn, maar wel in mijn eigen kracht. Het werkt niet, maar ik ben heel vaak weer teruggegaan om het opnieuw te proberen. Ik geloof dat het Einstein was die iets zei in de trant van: iedere keer weer hetzelfde doen en toch een andere uitkomst verwachten, is waanzin”.