Les 14. Waarschuwing! De natuur verafschuwt leegte.

Jared schrijft: “Zolang als ik mij kan herinneren, heb ik geworsteld met seksuele onreinheid. Ik ben al zolang verleid tot zonde, het is zo uit de hand gelopen, dat het wel lijkt alsof het al tientallen jaren het geval is, onderbroken door een paar kleine glimpen van vrijheid. Ik voel mij gevangen en een slaaf om toe te geven aan wat de zonde ook maar wil dat ik doe. Ik had het gevoel alsof God met Zijn beloften mij in de steek had gelaten en dat ik Hem in de steek had gelaten. Ik was boos op God. Ik was boos op mijzelf. In mijn hart raakte ik geïsoleerd en ik duwde hen die mij liefhadden van mij vandaan. In mijn diepste wezen, wilde ik heel graag dat ik zou stoppen met ademen zodat de pijn, teleurstelling en schaamte weg zouden gaan. Maar God riep mij uit deze duisternis door Zijn waarheid. Vreemd genoeg was het de waarheid die ik al kende, maar die ik nooit met heel mijn hart had geloofd. Wat ik vond, was dat ik, als ik naar het kruis keek, zag dat het allemaal volbracht was, dat ik vrij was – gered door genade alleen. Gods liefde heeft mij neergehaald, net zoals een sloophamer dat doet en ik zie nu hoe ver de zonde mij had verwijderd en hoe veel verder zij mij nog had kunnen brengen. Dat is genade, omdat ik het had verdiend gestraft te worden, maar Gods liefde en vergeving hebben mijn gebroken leven helpen herstellen, een leven waarin ik mij meer een wolf in schaapskleren voelde. Dank U Jezus, voor Uw liefde en verlossing in mijn leven. Ik erken dat het niet allemaal gebaande wegen zullen zijn die nu voor mij liggen, maar ik richt mijn ogen op het kruis.”